Reisverslag Laos


Home


Even voorstellen

Onze plannen Reisverslagen Kidscorner Foto's Contact


Vervolg = Reisverslag Vietnam

  Maandag, 21 december.

  Het is 13.30 uur en we hebben net heerlijk gelunched in Luang Pra Bang.
  Toch maar even langs bij het reisbureau. No, sir, two o'clock. 
  Rugzakken zijn uiteraard al ingepakt en Danielle en de kids lopen alvast terug naar ons hotel. 
  Ik blijf achter en ga om 14.00 uur stipt terug naar het reisbureau. 
  En jawel hoor, de visa zijn geregeld. Vanmiddag dus met Lao-Air naar Hanoi, Vietnam.

  Zondag, 20 december.

  Vandaag mogen de meisjes bepalen wat we gaan doen. 
  Eigenlijk hebben we alles wat we wilden zien gezien en achteraf hadden we voor dit plaatsje aan 5 dagen genoeg gehad. 
  Maar enfin, als je alles van tevoren weet ....... De meisjes willen graag nog een keer naar de grote waterval.
  Zo gezegd, zo gedaan. Wederom lekker zwemmen en met Naoussa beklim ik een stijlbergpad dat tot aan de top van de waterval reikt.
  Hier een fantastisch panoramisch uitzicht over de omgeving. Als het goed is sluiten we hier ons Laos-verhaal af. 
  Gaat het mis met de visa dan zullen we er nog een paar dagen bij aan moeten plakken. Spannend.
  
  Zaterdag, 19 december.

  Vanochtend gaat de wekker om 05.30 uur. 
  We willen gaan kijken naar de Reras, de bedelronde van de monniken. Een ritueel waarbij alle monniken in Luang Pra Bang voor zonsopgang 
  met een nap door de straten van het plaatsje lopen om hun maaltijd voor de dag bijeen te schrapen.
  Het is inmiddels 06,00 uur en samen met de kids lopen we door de donkere straten van het plaatsje. 
  Overal zitten al vrouwen met eten en fruit voor de monniken.
  We zien overal rijen monniken lopen en de meisjes stoppen na de 100 met tellen, die hun maaltijd voor de dag krijgen. 
  Het heet bedelronde maar het blijkt juist een eer te zijn de monniken te mogen voorzien van hun dagmaaltijd.
  De nappen zien er allemaal rijkelijk gevuld uit dus honger zal er voor deze mannen vandaag niet zijn. 
  Dan gaat de zon op en de monniken trekken zich terug in hun tempels, wij in onze bedjes.


  Oeps, we zijn vandaag bezig met de voorbereidingen voor ons vertrek naar Vietnam, gepland voor aanstaande maandag.
  Voor Vietnam hebben we een visum nodig.
  Dit kun je op voorhand regelen in Nederland. kosten zo'n 60 euro p.p. Dit kun je echter ook regelen bij aankomst
  op het vliegveld in Hanoi, een visum on arrival. 
  Kosten dan, 25 Us. dollar. Een betere deal dus. Wat blijkt, we hebben niet goed gelezen.
  Voor dit visum on arrival heb je een autorisatiecode nodig die je on-line kunt aanvragen. 
  Duur, 2 werkdagen. Het is inmiddels zaterdag en maandag vliegen we naar Vietnam. 
  Dus die twee werkdagen zijn er echt niet meer. Zoeken naar een oplossing dus. 
  Navraag leert ons dat het allemaal nog op tijd te regelen moet zijn. 
  Maandag om 16.00 uur kunnen ze klaarliggen bij een lokaal reisbureautje.
  Kosten 60 Us. dollar p.p. Omdat onze vlucht om 16.45 uur gepland staat is de speling welerg klein. 
  Na wat gesoebat blijkt dat tegen een betaling van 5 Us. dollar meer dit 14.00 uur kan worden. We wachten af.


  Vrijdag, 18 december.

  Met gehuurde fietsen ontduiken wij vandaag het toerisme in Luang Pra Bang.
  We pakken een route net buitenaf het plaatsje en zien weer hoe de lokale bevolking leeft en het hoofd boven water weet te houden met het
  weinige dat ze hebben. Overal weer even vriendelijk. Sorry, bijna overal. 
  We stoppen uiteindelijk bij de Phosy markt. De grote overdekte markt van Luang Pra Bang. 
  Hier kun je werkelijk alles kopen. 
  Net voordat we er zijn worden we gewaarschuwd door een Oostenrijkse trotter die vraagt of we naar de markt gaan.
  Bij onze bevestiging zegt hij dat er net van meerdere fietsen van toeristen de banden zijn lekgestoken, net als bij hem. 
  O.k. een gewaarschuwd mens telt voor twee. Bij de markt zien we een soort bewaakte stalling voor bromfietsen.
  Wij besluiten hier onze fietsen te stallen. 
  Op onze vraag wat het het kost roept de bewaker een prijs maar wordt overstemd door een andere Laotiaan.
  We hadden het al niet goed verstaan maar de tweede keer klinkt het toch ineens heel anders. 
  Het gaat ons uiteindelijk 30 eurocent kosten. O.k., dan is zijn dag weer goed en kunnen wij straks gewoon weer verder fietsen.
  Bij terugkomst vergeten we echter de goede man te betalen. Ik denk dat Danielle al betaald heeft en vice versa. Laos 
  blijkt nu ineens te klein. Alsof we iemand van kant gemaakt hebben.
  Wij blijven rustig en moeten stiekum lachen. We betalen alsnog en fietsen verder.
  Nu onderweg naar een superchic resort waar we, uiteraard tegen betaling, de hele middag gaan zwemmen.
  Het is laagseizoen, dus ook hier weer een groot zwembad voor ons vieren.


  Woensdag, 16 december.

  Bij ons hotel halen we een plattegrond van Luang Pra Bang en stippelen we een route langs een aantal tempels uit.
  Vandaag niet met taxi, tuk-tuk of mini-bus maar de benenwagen.
  We bezoeken meerdere tempels en eindigen met de oversteek over een gammele bamboebrug van de Nam Kahn-rivier, 
  een riviertje dat bij Luang Pra Bang uitmondt in de Mekong.
  Een prachtig ambachtelijk bouwwerk zo te zien, kennelijk bedoeld voor de tengere Laotianen maar voor ons, zwaarlijvige Westerlingen?
  We zullen zien. Voor de meisjes de happening van deze dag. Naoussa staat al op de brug voordat paps zich erop begeeft. 
  De brug begint lichtelijk te trillen maar we gokken het erop. 
  Via een klein paadje en nog een aantal gammele bruggetjes komen we uiteindelijk bij een soort uitzichtpost annex restaurantje
  vanwaar je een mooie zonsondergang over Luang Pra Bang kunt bewonderen.
  Met de meisjes nog even klimmen tot aan de oever van de Mekong en dan is het tijd voor een hapje en een drankje.





 


  Dinsdag, 15 december,

  Vandaag gaan we eens het plaatsje verkennen voor de planning van komende week.
  We hebben 7 dagen uitgetrokken voor Luang Pra Bang. 
  Ondanks het feit dat Laos straatarm is blijkt dat men in Luang Pra Bang de weg naar de toerist heeft gevonden.
  Het blijkt dan ook een van de peilers van de economie in Laos te zijn. 
  Je kunt betalen in de Laotiaanse munteenheid, de Kip, maar liever in Thaise bathjes of Yankee dollars. 
  Dit omdat de Kip behoorlijk onstabiel is. Wij wisselen zo'n 5000 Thaise bathjes voor Kip (zo'n 100 euro's) en ja hoor, we hebben
  de jackpot. We zijn in een klap miljonair (dus Jurgen, als je dit leest .............). 
  We banjeren nog wat door het plaatsje en sluiten maar weer eens af op een gezellige avondmarkt.
  Hier voornamelijk veel textiel, afkomstig van de Hmong, een van de bergvolkeren die je ook in Thailand en Vietnam tegenkomt.
 

  Zondag, 13 december,

  Het is 07.00 uur en de wekker gaat. Opstaan, spulletjes weer inpakken en ontbijten.
  Als het goed is worden we namelijk om 08.00 uur opgehaald en worden we met de groep van gisteren gemeenschappelijk begeleid voor de
  oversteek per ferry van de Mekong, de aanschaf van de visa en de grenscontroles. 
  Zoals gewoonlijk wordt het weer iets later. Jammer, hadden de kinderen, die nog niet helemaal beter zijn, nog een uurtje kunnen pakken.
  Het is half tien en de mini-bus komt ons ophalen.
  We vertrekken naar de ferry en krijgen de boattickets voor de rest van deze reis. Na het passeren van de Thaise grenscontrole lopen we, 
  nog keurig schoon, naar de ferry.
  Dit blijkt een soort lange open houten boot te zijn, die we bereiken door zoŽn 10 meter door de blubberachtige oever van de Mekong te
  strompelen. De sandalen zitten dus al onder de bagger en omdat velen ons al voor zijn gegaan, deze ferry ook.
  Onder de streep betekent dit dat ook onze rugzakken inmiddels niet meer schoon zijn en wij er zelf straks, na het dragen van deze, ook niet
  properder zullen uitzien. 

 

  De circa 8 zitplaatsen van onze "ferry" zijn houten bankjes, allen achter elkaar.
  Omdat we hadden gehoord dat ook de zitplaatsen op onze volgende boot dit comfort evenaren hebben we gelukkig even tevoren bij
  de grenspost nog een paar kussentjes kunnen kopen. Omgerekend voor zoŽn 40 eurocent per stuk.
  Na een minuutje bereiken we de oeverzijde van de Mekong aan Laos-zijde en de chaos begint. 
  We sluiten aan in de rij om de visa te halen en worden er telkens weer op gewezen op onze spullen te letten omdat hier heel veel wordt gestolen.
  Laos behoort namelijk tot een van de armste landen van de wereld.
  De visa worden gekocht en we worden door een soort toeristengids verwezen naar een gratis tuk-tuk die ons zoŽn twee kilometer verderop
  brengt waar we uiteindelijk moeten overstappen op de boot naar Pak Beng.
  De eerste stop van deze tweedaagse bootreis naar Luang Pra Bang, onze bestemming in Laos.
  Deze trip duurt 2 dagen omdat wij voor de slow-boat hebben gekozen. De fast-boat doet het traject in 1 dag. 
  Dit is echter een kleinere uitvoering van onze ferry, met een behoorlijk krachtige en dito lawaaierige motor, waar je met 6 personen met
  zwemvest en helm in 6 uren het traject aflegt. 
  Omdat hier heel veel ongelukken mee gebeuren op de rotsen in de Mekong wordt deze optie eigenlijk in alle handboeken afgeraden.



  Dan is het weer wachten in een soort restaurant. Logisch, men wil weer iets verdienen. 
  Ook wordt ons hier verteld dat er in Pak Beng geen geldautomaten zijn en dat men Laotiaans geld nodig heeft om hier te kunnen betalen.
  Gelukkig en raar maar waar, onze toeristengids heeft genoeg Laotiaans geld bij zich en bij hem kan gewisseld worden. 
  Zijn wisselkoers is waarschijnlijk ook weer zeer gunstig.
  Uiteindelijk, na een heen en weer getrek tussen de diverse bootmaatschappijen vertekken we om circa 12.00 uur.
  Met de zogenaamde slow-boat op weg naar Pak Beng. Een tocht van 6 uur over de Mekong. 
  Onze boot zit overvol en we zitten inderdaad op gammele houten bankjes en prijzen ons gelukkig met de kussentjes.
  De sfeer aan boord is goed en met de fantastische landschappen om je heen is dit een fantastische trip.
  Aan boord veel backpackers. Deze onderscheiden zich in twee groepen.
  De ene, geniet net als ons, van de reis over de Mekong, de mooie vergezichten, de vissersboten en het dagelijkse leven aan de oevers van de
  Mekong, de andere, genietend van de ene pul Lao Beer na de andere. 
  Ondanks de lange zit pakken de kinderen ook deze reis weer zonder gemok. 
  Inmiddels is het zoŽn zoŽn 18.00 uur, donker en we komen in Pak Beng aan.
  Alhier geen electra m.u.v. enkele accommodaties die een generator hebben. Ook voor Pak Beng zijn we gewaarschuwd.
  Let op je spullen. Er werd zelfs gezegd dat bij elke boot die hier aanlegt zeker 1 rugzak verdwijnt.
  En ja hoor, de boot is nog bezig aan te meren en wij zitten midden in de film, Pirates of the Carribean, maar dan in Laos. 
  Onze boot wordt quasi geenterd en door alle open ramen van de boot klimmen al jonge Laotiaanse mannen en jongens met de beste bedoelingen.
  We gaan namelijk altijd uit van het goede van de mens.
  Ze vragen of ze kunnen helpen met de bagage maar wij horen ze ook andere trotters dubieuze voorstellen maken. 
  Geef je je rugzak af dan zijn ze ook zomaar in de duisternis verdwenen. 
  Wij noemen het een pirantennest, dit Pak Beng. Danielle onfermt zich over de kids, zoals afgesproken en ik neem de bagage voor 
  mijn rekening honderden malen roepende: No, thanks. 
  Ik spring uit de boot en zak direct tot mijn enkels in het mulle zand. 
  Bovenop een heuvel hoor ik de dames roepen: Papa Norbert, al schijnende met een zaklamp. 
  Mooi, gered zonder gemis van wat dan ook. We lopen Pak Beng in en na 100 meter komen we al bij ons hotel. 
  Een slooppand met jawel, een generator. Dus we hebben electra. 
  Na zoŽn 10 minuten valt echter de stroom uit. Foutje, even diesel bijvullen.
  Logisch ook want men is hier zo druk. We hebben een redelijke nachtrust en een zo,zo, ontbijt. 
  Uiteraard wel weer met river-view en die is adembenemend mooi. 
  Dan zoeken we weer onze boot op voor het laatste traject. Weer 8 uur op een houten bankje maar wat blijkt. 
  Onze boot van gisteren gaat niet verder en we moeten kiezen uit twee andere naastgelegen boten.
  We zijn vroeg. Het is 08.15 uur en 08.30 uur vertrekt de boot. We kunnen kiezen dus. 
  We zien dat in een van de boten banken van autoŽs zitten die nog vrij zijn en reserveren snel deze plaatsen.
  Vandaag iets langer op de boot maar gelukkig met iets meer comfort. 
  Dan vertrekken we voor de laatste etappe, van Pak Beng naar Luang Pra Bang. 
  Rond 16.30 uur, de zon gaat al langzaam onder, bereiken we Luang Pra Bang. 
  Met een luxe rit per tuk-tuk naar ons hotel sluiten we deze etappe af.